➖آدرس خونه رو بهش دادمو رو صنولی گرم و نرم ولو شدم.
باور نکردنی بود اما راحتی و نرمی این صندلی از تخت خوابمم بیشتر بود.
به صورت آمین نگاه کردم.کم حرف بود و تلخ! سرمو کج کردم تا صورتشو فراتر از یه نیمرخ ببینمو بعد گفتم:
-دوست دخترت یه وقت ناراحت نشه منو قراره برسونی!؟ به قیافه ات میخوره از اون دوست دختر ذلیلا باشی…از اونا که هر جا میرن هر کاری میکنن پیم میدن به دختره میگن عسیسم من میخوام فلان جا برم…پیش بهمانی برم…فلان کارو بکنم….اجازه هست؟؟اجازه نیست؟”
بدون اینکه نگاهی بهم بنداره خیلی خیلی کوتاه گفت:
-ناراحت نمیشه!
ذوقم به کل کور شد.پس دوست دختر داشت…لابد هر کی هم بود از اون ۸۵ هاش بود!
با اخم ازش رو برگردوندمو نگاهمو دوختم به ماشینایی که به سرعت از کنارشون رد میشدیم.
یه جورایی داشتم غبطه میخوردم به اون دختری که یه همچین پسری فول آبشنی دوستش داره!
دختری که اصلا ندیده بودمش اما قطعا باسد خوشگل و خکش هیکل باشه!
سکوت بینمون داشت طولانی میشد که چشمم به ایمان افتاد و رنگ از صورتم پدید.دستپاچه و وحشت زده کمربندمو باز کردمو دولا شدم…آمین با تعجب گفت:
-چرا همچین میکنی!؟
بدون اینکه سرمو بالا بیارم با ترس گفتم:
-اون پسره رو میبینی…اونی که لباس نظامی تنش و داره با اون موتوری ها حرف میزنه!؟
-خب!؟
